Πατρίδα σου οι γωνίες.

Ορθές.
Ελαστικές στην κλίση.
Κι οι τοίχοι έρημος
μεστώνουν με μονάδες.
Στο μέρισμα της προσοχής.
Σ’ έναν λούτρινο κόσμο.
Ίσιος κορμός, μωβ προσευχή, μια κούπα στάχτη.
Παράξενος να κουβαλάς τα μάτια.
Του γένους σου απόκλιση.
Ρωγμή μιας εξορίας.

Πατρίδα σου τα πόδια.