Άφτω απόψε μια φωτιά
εργώ απ’ το μισεμό σου
είναι οι σκέψεις μου εκειδά
ντακάρει ο λογισμός μου.

Αναστορούμαι η άζουδη
κι αναβουλώ στη λύπη
είναι άδικος σου ο θάνατος
ξώμαχο και το σπίτι.

Εκλαίνε τα κοπέλια σου
ο κύρης σου ελυγάει
θέλει να γιάνει το κακό
χαντώ πως σ’ αγαπάει.

Ροζοναρώ μονάχη μου
και εγώ για σε η μάνα
ριτζά στον Άγιο ζήτησα
λογιάζω για ένα θάμα.

Είναι κοντά μου ένας κρημνός
να ρθω να σ’ ανταμώσω;
Εγόη μου απ’ το Θεό
η γρε θα το πληρώσω.

Αποστροφές με πνίγουνε
το κρύο με τυλίγει
πέφτω στον ύπνο μονομιάς
όνειρο δεν παντίδει

Έξαφνα εμφανίζεσαι
η φλέγα μου παγώνει
επλούμισες τον τόπο μας
και μαϊνάρω ακόμη.

Μου δίνεις τότες εντολή
τη θέση σου να πάρω
γαμπρό και εγγόνια
πως φελώ καλά να κουμαντάρω.

Να αφήσω πίσω τον καημό
τη λήθη να ξεχάσω
βωλοσερνώ το σπλάχνο μου
το ξέρω δεν θα χάσω.

Για να θωρείς από ψηλά
ό, τι ποθεί η ψυχή σου
ξα σου θα γίνει υπόσχομαι
γροικώ τη βούληση σου.