Τα σκόρπια λόγια μου θα σου τ’ αφήσω χύμα
καλύτερα στα μάτια μου να μη σε ξαναδώ.
Βρωμάς ντροπή δε σε σηκώνει εδώ το κλίμα
φύγε από δω ρε, φύγε από δω.

Μα εγώ είμαι ο πιο μικρός μες στη γιγάντια πολιτεία
δε δικαιούμαι να μιλάω και να ζηλεύω ελευθερία
τον άρχοντά σας δεν τον ξέρω, αλλά μισώ τον Βασιλιά
κι όσους θέλει να μας κλέψουν τη μιλιά.

Γίνομαι φίδι όταν δεν ψάχνουν μες στο χώμα
γίνομαι αέρας όταν κλείνουνε το στόμα
τα νέα τα δικά σου τα μαθαίνω απ’ το ντελάλη
τον πιο καλό τον πιο πιστό σου τον χαμάλη.
που όταν κοιμάσαι φοράει τα ρούχα τα δικά σου
για να ’χει λίγο τη θωριά σου
και τότε μπερδεμένοι οι πιστοί οι αυλικοί σου
κοιτάνε μόνο τη στολή και δε γνωρίζουν τη φωνή σου.

Κι αν οι εντολές είναι πολλές
θα χαρούν που ήρθαν πίσω πάλι οι μέρες οι παλιές
να υποδεχτούν το όραμά σου για εξουσία
εσένα απρόσωπε δειλέ ψευτομεσσία.

Μα δεν κατάλαβα εγώ ούτε και είδα
λες να ’μαι ο κρίκος ο σπασμένος σου αλυσίδα
Λες να μπορώ να τον τρομάξω αν φωνάξω από δω
φύγε από δω ρε, φύγε από δω.

Μα τίποτα εγώ δε σου χρωστάω, ρε φύγε από ’δώ
Μα τίποτα εγώ δε σου ζητάω, ρε φύγε από ’δώ
Με τίποτα εγώ δε σταματάω, ρε φύγε από ’δώ
Με τίποτα ρε, φύγε από ’δώ.

Νιώθω σαν βαρύ φορτίο σε αγνούς σκυμμένους ώμους
νιώθω φτιαγμένους για μένα όλους τους νόμους
φωνάξτε του και εσείς, μην ντρέπεστε για μένα
είναι αντρίκεια όσα λέω τα γαμημένα.

Εγώ το πιο ατάλαντο ζωο σε μια χώρα ωραίων
σπουδαγμένων μουσικάντηδων σπουδαίων
που αλωνίζουν με καμάρι στην αυλή του βασιλιά
για να πάρουν απ’ την πίτα μια μπουκιά.

Είμαι το μαύρο πρόβατο στην καλλιτεχνική φυλή τους
παραφωνία στη μεγάλη σύνθεσή τους
μια φωνή μες στη σιωπή γεμάτη αυθαιρεσία
κι αν μ’ ακούς δε σε διάλεξα μεσσία.

Δε με νοιάζει τελικά απ’ ότι φαίνεται εμένα
τίποτα ρε τα ’χω εντελώς χαμένα
φτιάχνω τον κόσμο τον δικό μου και το βρωμικο όνειρό μου
το σκοτώνω μοναχός μου ρε για το καλό μου.

Γιατί μεγάλωσα αγγίζοντας τη γη
και δεν ξέρω τα υλικά σε μια εξουσίας συνταγή
διώχνω από μπρος μου ό,τι δε θα ’θελα να δω
κι αν πάω στο διάολο δε θα ’χω φύγει από δω.

Μα τίποτα εγώ δε σου χρωστάω, ρε φύγε από ’δώ
Μα τίποτα εγώ δε σου ζητάω, ρε φύγε από ’δώ
Με τίποτα εγώ δε σταματάω, ρε φύγε από ’δώ
Με τίποτα ρε, φύγε από ’δώ.

Ή αν θα ξανάρθεις φέρε χιλιάδες αυλικούς που σ’ αγαπήσαν
φέρε πολλά χρυσά φλουριά και θα σε πάρουν αγκαλιά κι όσοι σε βλαστημήσαν

Μα τίποτα εγώ δε σου χρωστάω
Μα τίποτα εγώ δε σου ζητάω
Με τίποτα εγώ δε σταματάω
Με τίποτα ρε, φύγε από ’δώ.

Μα τίποτα εγώ δε σου χρωστάω, ρε φύγε από ’δώ
Μα τίποτα εγώ δε σου ζητάω, ρε φύγε από ’δώ
Με τίποτα εγώ δε σταματάω, ρε φύγε από ’δώ
Με τίποτα ρε, φύγε από ’δώ.