Τι κι αν δεν μπορώ να σ' έχω
ας σ' ονειρευτώ τουλάχιστον
μακριά και πέρα από τα σύνορα
της νομοτέλειας των χρωμάτων,
μακριά και πέρα από τούτης
της Άνοιξης το κάλεσμα
το απεγνωσμένο.

Τι κι αν δεν μπορώ να σ' έχω
στην τρυφερή σου αγκαλιά
να μ' αρπάζεις, γυμνή Σαλώμη,
τα πέπλα μου ένα-ένα
να ξεσκεπάζεις, μέχρι
να μας καταπιεί η νύχτα,
που ακόμη επιμένει.

Τι κι αν δεν μπορώ να σ' έχω
μες στο στόμα σου, φρεσκοκομμένα
τριαντάφυλλα να μυρίζω,
να μεταφράζομαι
σε μια απέραντη συγγνώμη
για ότι δεν σου έδωσα
για ότι δεν σου είπα τότε
τότε που πολυτονικά και
αυτάρεσκα, θέλησα να σε πληγώσω.

Τότε που περίμενες όρθιος
και πιστός επιβάτης
του έρωτά μου,
τότε που δεν ξόδευες
τα μάτια σου αλλού
παρά μόνο στα δικά μου,
τότε που μας περίμενε
ένα ολόκληρο βιβλίο
από τις άγραφτές μας
ερωτικές επιστολές.

Στο όνειρό σου, προσεύχομαι,
η μορφή μου να μη σβήσει
ολόιδια να με κοιτάς,
ολόιδια να με βλέπεις.
Να με θέλεις ακόμη πιο πολύ
κι ο πόνος να μη σ' αφήνει
όταν θα ξέρεις κάθε λεπτό
που βρίσκομαι, χωρίς να με αγγίζεις
ή έτσι να νομίζεις.

Τι κι αν δεν μπορώ να σ' έχω,
για σένα μόνο τραγουδώ
για σένα μόνο λάμπω