Με κίτρινο της συλλαβής
λερώθηκε το σύμπαν
Κι ακούω μια φωνή…
—Μην πουλάς το τομάρι πριν σκοτώσεις το ζώο.
Ινώ…
Κληματόβεργες ριζώνουν
Στον ουρανό
Με κάθε παράκληση
Δική μου
Η δική σου
—Μη σκοτώσεις το ζώο…

…
—Από το πρωί βρέχει
Βρέχει και σύρομαι. Στο ρέμα, στα ποτάμια
Στους λευκανθούς ανθρώπους
Που μυρίζουν απόσταση
Η ασφάλεια κηδεύεται
Κάθε μέρα
Με πολύχρωμα λουλούδια και θυμιατά
Με ύμνους και επικήδειους
—Αννα’ίς μη χαλάς τα λουλούδια
για τη στείρα ασφάλεια.

…
Βγήκα στο φως…
Αγέρας πήρε το σώμα μου.
Η ζωή με κατέλαβε αιφνιδίως.
Είμαι η ράχη αλόγου που φεύγει με τον άνεμο.
Ακούγεται καλπασμός. Το λευκό άλογο πέφτει από το
περιδέραιο. Στους γλουτούς μπερδεύονται τα πόδια του,
η λιγνή μέση μου χαρίζει στη χαίτη, χάδι. Δαγκωματιές
συμπάθειας χαράζουν το στήθος μου, λευκό χάδι στα σκέλη,
το πέταλο μπερδεύεται στα κόκκινα μαλλιά μου, κραυγή,
τινάζω το σώμα μακριά, κόβεται η αλυσίδα.

…