I.

Την αγκάλιασε, κι ένιωσε σαν
ν' αγκάλιαζε μενίρ:
η γυναίκα αυτή δεν είχε μέση,
μόνο αρχή και τέλος.

II.

Την κρίσιμη εποχή,
ο Θεός με φύλαξε
από τη Σύλβια Πλαθ.

III.

Πήγε να μπει στο νερό,
αλλά συνέχεια σκόνταφτε
στα μπουκάλια με τα μηνύματά της.

IV.

-Μεγάλη συγκίνηση σου λέω!
-Αλήθεια; Πόσο μεγάλη δηλαδή;

V.

Το Σύμπαν ήταν ένα παιδί που, όσο
σκεφτόταν, το κεφάλι του μεγάλωνε,
ώσπου στο τέλος τα χώρεσε όλα.

VI.

Ο ποιητής είναι άνθρωπος
στοχαστικός, με γνώση,
που γράφει σαν να τον έχουν μαγέψει.
Ενώ τον έχουν μαγέψει. Και η ποιήτρια;

VII.

-Εσύ από ποια μεριά ήσουν,
όταν έπεφτε η Κωνσταντινούπολη;

VIII.

Είμαι διπρόσωπη, ευτυχώς.
Διαθέτω και ρεζέρβα.