Στην ζωή του εκλιπάρισε για παράδοξες όψεις

και πάντοτε μάτωνε πριν προλάβεις να κόψεις.

Του γέλασαν και μπλόφαρε: αδυναμία της έξης

τους φίλησε κι αφέθηκε στην μαγεία της λέξης.

Βγήκε νύχτα στους δρόμους μα τον έπιασε μπόρα

στα υπόστεγα πούλαγαν δονητές με την ώρα.

Πέταξε ονόματα, γράμματα, μυρωδιές σωμάτων

τα έθαψε και τα σκέπασε με σωρούς χωμάτων.

'Ενα βράδυ ξεφώνισε " σημαδέψτε τον πιανίστα".

Το τόλμησαν από έρωτα ή για να διώξουν την νύστα;

Στα ταξίδια του πάτησε και νερά και μουράγια

καταβύθισε τρόπους, αριθμούς: τα ναυάγια.

Ανασήκωσε φούστες, να πληρώσει διόδια

τις πήρε με βία, τον αλείψαν ιώδια.



Κι εγώ που γεννήθηκα σε μια ανέραστη πόλη

- άλλο ψέμα -

θα δαγκώσω τα χείλη που την είπανε τσόλι

ως το αίμα.