Πάντα σε περίμενα το Μάρτη
Όπως τότε που ήμουνα παιδί
Για να σε φορέσω βραχιολάκι
Από άσπρη – ροζ κλωστή.

Ήσουνα το πρώτο το λουλούδι
Που απ’ το χέρι η άνοιξη κρατά
Και το αφήνει για να του διδάξει έν’ αγγελούδι
Γράμματα του έρωτα.

Όμως το λουλούδι θέλει ήλιο και νερό
Θέλει και απ’ την ψυχή ένα χάδι
Κι ένα δάκρυ του έρωτα κρυφό ή φανερό
Φλόγα υγρή που στάζει στο σκοτάδι.

Ήσουνα για μένα η γέφυρά μου η μικρή
Για την όχθη που ήθελα να πάω
Να καθίσω δίπλα στα όνειρά μου ως το πρωί
Γύρω απ’ την φωτιά να τους μιλάω.

Το ποτάμι της αγάπης θέλει μια πηγή
Χιόνι της κορφής να σιγολιώνει
Κι όταν γίνει «ένα» με την θάλασσα μαζί
Γίνεται αρχή ό, τι τελειώνει.