Ακόμα ένα βράδι που θα κάτσω στο μπαλκόνι, θα καπνίσω και θα πιω φτηνό κρασί. Θα προσπαθήσω να ακούσω καινούρια τραγούδια στο γιου τιουμπ, από το κινητό και θα τα κόβω στη μέση για να ακούσω τα επόμενα. Και θα ξεχνάω τους στίχους, τον καλλιτέχνη... Θα ξεχνάω γενικά.
Βαρέθηκα και σήμερα να βάλω σκούπα, να ξεσκονίσω... είπε θα βρέξει και δεν έβαλα πλυντήριο... δεν άλλαξα τακάκια στο αυτοκίνητο και έφαγα χθεσινό φαγητό που περίσσεψε. Ακόμη μια μέρα που είδα τέσσερα δελτία ειδήσεων, δύο τηλεπαιχνίδια, τρεις σειρές σε επανάληψη και σέρφαρα πέντε ώρες στο φέησμπουκ, σε μια σελίδα που μου δείχνει συνεχώς τα ίδια νέα. Τα ίδια... Ακόμα ένα πρωί που ξύπνησα, ήπια νες καφέ κουταλάτο με νερό βρύσης, πήγα εφτά φορές στην κουζίνα, έξι φορές τουαλέτα, τρεις φορές στο μπαλκόνι και σκέφτηκα δυο φορές να βγω έξω. Πέρασε αμυδρά από το μυαλό μου να γράψω ένα τραγούδι για να κάνει σουξέ, αλλά δεν ψήθηκα. Είπα να πιάσω λιγάκι την κιθάρα, αλλά ξεχάστηκα. Πήρα δύο τηλέφωνα, σκέφτηκα να πάρω κι άλλα δύο αλλά το μετάνιωσα.
Κι αύριο μία από τα ίδια μάλλον. Και χτες κάπως έτσι ήταν.
- Που παίζει ο μάγκας ξέρει κανένας;
- Απεβίωσε προ πολλού κύριε.