Το ουράνιο
το επίγειο
και αυτό που υπάρχει ανάμεσά τους
σαβανωμένη ρυτίδα.
Κλειδωμένος
σε πέρασμα που οδηγούσε
σε φως
στρατολόγησε τις δυνάμεις του.
Τα νέα δυσοίωνα.
Ο μεγαλύτερος φόβος του, η επανάληψη.
Λόγια κούφια, χαμόγελα νεκρά.
Ακρίβεια, γύρω του στοιχειά.
Οι φίλοι, όρνια περαστικά.
Η κραυγή ποιόν
αφορά ;
Σε ποια βάση να μετρήσεις τους ανθρώπους.
Σους φάνταζε άκαρπος ο κήπος.
Άλλοθι
Στήθηκαν παντού οδοφράγματα ακάθαρτης φωτιάς.
Σον στένευε το σώμα του.
Ήθελε να φυτέψει τα μολύβια του στις πληγές τους.
Πλησίασε στο καθρέπτη, η μεζούρα έγραψε
Βρίσκεστε
πενήντα μίλια μακριά από τον εαυτό σας
Κοκκίνισε.
Χρυσές ψυχές πετούσαν ολόγυρα
από της ανάσας του τον ιδρώτα.
Φόρεσε τις κάλτσες του
να κρύψει των ποδιών του την αγωνία.
Παφλασμός αποκοιμισμένης θάλασσας.
Κι ο έρωτας ;
Άφαντη τρικυμία