Ξεγέλασα τον Χάροντα με δυο πλαστά τζιχάντια
και πήρα από τον Πλούτωνα στα ζάρια αληθινά.
Τρεις μέρες στ’ Αρχιπέλαγος έζησα στην κατάντια
και μία στην ανηφοριά, που λεν, του σατανά.

Εφτά από πάνω μου θεοί και ένα τάγμα Αγγέλων
–δεν απομένει τίποτα για να το φοβηθώ.
Σάλτα δελφίνι να μου πεις τι έρχεται απ’ το μέλλον
στα Κουφονήσια ανάμεσα να ξομολογηθώ.

Δεν πα να έχει εννιά μποφόρ, εγώ θα πάω στη Δήλο
να προσκυνήσω στου Φωτός τον θεϊκό οικισμό
κι αν θέλει η Τύχη η Αγαθή θα έβγω και στην Πύλο,
για τις επόμενες χρονιές να πάρω τον Χρησμό.

Μπρατσέρα μου κουρσάρικη βιάσου για να σαλπάρεις
–η πιο σοφή απ’ τις συντροφιές είναι η μοναξιά.
Σάλτα δελφίνι μου πιστό στη ράχη να με πάρεις
κι εγώ γι’ αντάλλαγμα καλό, θα φέρω απανεμιά.

Με τέρπουνε των καραβιών τα βου σαν χαιρετιούνται,
λες κι ο Νηρέας σ’ όστρακο φυσά και χαιρετά.
Γαλέρες βενετσιάνικες κρύβονται και φοβούνται,
φανήκαν πάλι δρόμωνες στης Νάξου τ’ ανοιχτά.