Θα ήθελα η ζωή μου να έχει μεγαλύτερη συνέπεια.
Περισσότερη διαύγεια.
Αλλά έχω χάσει την ικανότητα να φαντάζομαι ανθισμένες
πασχαλιές.

Έφτασε η εποχή της πλήξης.
(Κουαρτέτα, Κάντος, Κίχλες στα σκουπίδια.) Καλωσόρισες
κατάθλιψη.
Καλωσόρισες εσύ που η φήμη σου
δεν θα ξεπεράσει τον αυτιστικό κύκλο των άσπονδων φίλων σου-

που μαζεμένοι τώρα γύρω από μια μπουκάλα Johnny
διαβάζουν με αναψοκοκκινισμένα πρόσωπα
το τελευταίο φλύαρο αριστούργημά σου,
του οποίου οι τελευταίες στροφές,
λυπάμαι που το λέω,
το εξακοντίζουν στη σφαίρα του γελοίου.

Αλλά εσύ επιμένεις
ότι το αρνί έχει ψηθεί.
Περίεργο!
Τόση ώρα στο τραπέζι
και το πιάτο μου είναι ακόμη άδειο.

Μπορώ τουλάχιστον να αποχωρήσω διακριτικά;
Δεν νομίζω να λείψω σε κανέναν.