Εν τέλει τί ειν’ ο έρωτας συναίσθημα ή γνώση
και δεν μπορώ να γράψω τίποτα γι αυτόν;
Αβίαστα τον βίωσα, μου ήρθε μοναχός του
κι αδυνατώ να μπω στα χείλη των πολλών

Θα 'θελα να ‘χα μεγαλύτερη καρδιά
για να φιλτράρω και την γνώση κάποιου άλλου
Να καταλάβω τι είν’ αυτό που κυβερνά
την λογική, την ζήλια, την επιθυμιά
τις αμαρτίες του μικρού και του μεγάλου

Εν τέλει τί είν οι ρίζες μας βαρίδια στα πόδια
ή ο αλτήρας για να φτάσουμε μακριά;
Ενώ αντιμαχόμαστε για προπατόρων ύψη
λίγο ψηλότερα κανείς μας δεν κοιτά.

Θα 'θελα να ‘χα Ιστορία πιο απλή
να ξεχωρίζω το λευκό από το γκρίζο
Καμιά σκιά προγόνου μην μ’ ακολουθεί
Άσπρο χαρτί και δίχως προδιαγραφή
με έξαλλους που να μου λένε τι αξίζω

Εν τέλει τί ειν’ τα όνειρα καθρέφτης ή απάτη
τα προλαβαίνουμε ή σερνόμαστε απ’ αυτά;
Η αστρική μας προβολή μας έκλεισε το μάτι
ή το μυαλό μας στις εικόνες ξενυχτά;

Θα ‘θελα να ‘ξερα ποιος κόσμος οδηγά
σε αυτόν τον κόσμο να χαρίζω λουλουδάκια
Ύστερα να ‘πεφτα στου νου μου την σκιά,
να μην φοβάμαι πια το πριν και το μετά
και σ’ ένα δέντρο να σκαλίζω τραγουδάκια