Σπάει το τζάμι του χρόνου
κι ανάβει φως στ’ όνειρο μου
κι ήρθες εσύ το μωρό μου
σαν νοσταλγία γλυκιά.
Της λογικής οι κανόνες
σκορπάνε σαν ανεμώνες
κι έρχονται κύματα, λόγια κι αισθήματα
που σε θυμίζουν γλυκά.

Σ’ ένα όνειρο
που μου φαίνονται όλα αληθινά,
γιατί ήσουν όνειρο
που θα σβήσει σε λίγο μέσα στ’ όνειρο ξανά.

Να ‘δενα κόμπο τον χρόνο
για αυτή τη νύχτα και μόνο
να μοιραστούμε τον πόνο
του χωρισμού τον παλιό.

Μες στ’ όνειρο μου να ζήσεις
κι ύστερα να με ξυπνήσεις
απ’ τα σκιρτήματα, λόγια κι αισθήματα
που σε θυμίζουν γλυκά.

Σ’ ένα όνειρο
που μου φαίνονται όλα αληθινά,
γιατί ήσουν όνειρο
που θα σβήσει σε λίγο μέσα στ’ όνειρο ξανά.