Όταν κοιμόμαστε οι ψυχές
πάνε εκεί που οι καρδιές
τη μέρα δε χωράνε εκεί που αγαπάνε.
Τα μάτια είναι παράθυρα
που ενώνουν τις ζωές, λένε όσα δεν λες
μην τα κοιτάς αδιάφορα,
μην τα κοιτάς αδιάφορα.

Ξάπλωσε με στη γη
πες μου σαν προσευχή
να μην πάψω να ονειρεύομαι.
Ξάπλωσε με στη γη
να σε δω να είσαι εκεί
κι ότι κοιτάζω θα ερωτεύομαι.

Όταν κοιμόμαστε οι ψυχές
πάνε εκεί που οι καρδιές
την μέρα δεν αντέχουν κι ονόματα δεν έχουν.
Δεν είμαι όπως φαίνομαι
αλλάζω διαρκώς κι όσοι κοιτούν το φως
δε βλέπουνε που καίγομαι,
δε βλέπουνε που καίγομαι.

Ξάπλωσε με στη γη
πες μου σαν προσευχή
να μην πάψω να ονειρεύομαι.
Ξάπλωσε με στη γη
να σε δω να είσαι εκεί
κι ότι κοιτάζω θα ερωτεύομαι.

Πόση ζωή ζει μες’ τη ζωή
ποιος είσαι εσύ όταν δεν βλέπει κανείς
πόσα όνειρα έχουν στη γη που πατάω γεννηθεί;
Πετούσα για χρόνια ήμουν του αέρα παιδί
ζούσα στα αστέρια μα ήρθε η στιγμή
τώρα που πέφτω μήπως με πιάσεις εσύ.

Ξάπλωσε με στη γη
πες μου σαν προσευχή
να μην πάψω να ονειρεύομαι.
Ξάπλωσε με στη γη
να σε δω να είσαι εκεί
κι ότι κοιτάζω θα ερωτεύομαι.