Γιατί τα δέντρα στροβιλίζονται χορεύοντας
και τα στεφάνια του Μαΐου εξαφανίζονται,
γιατί η αψίδα τ’ ουρανού είναι ψηλότερη
και οι κοιλάδες θέλουνε να γίνουνε κορυφές;

Αν ταξιδέψω εκεί με τα φτερά μου
ο αέρας φέρνει την ηχώ από τα βράχια.
Θα παντρευτούν εκεί το μάτι και ο γλάρος;
Κοιτάζω αλλά το βλέμμα συννεφιάζει.

Κύλα μακριά το κύμα της ζωής σου
πέτα και γκρέμισε τις γέφυρες μπροστά σου,
ας σε εμπνέει ακριβή ελευθερία
όταν γυρνάς απ’ το κενό δίχως ψυχή.

Πάλι με μια απρόσεχτη ματιά
ένας σπινθήρας ευλογεί τη λησμονιά.
Σε σένα βρήκα πάλι ένα κόσμο
κι αυτός ο κόσμος τώρα μεγαλώνει.