Μύριζε ιδρώτα η μέρα, η νύχτα γιασεμί
και τα παιδιά παίζαν κρυφτό στη γειτονιά
όταν μαζεύονταν γλυκό ήταν το ψωμί
και στα κλαδιά, τραγούδια λέγαν τα πουλιά.

Μ' άκου, σωπάσαν τα πουλιά
στέκουν βουβά σα νεοσύλλεκτοι φαντάροι
τώρα που πια, κεραίες γίναν τα κλαδιά
με τόσα φώτα, ποιός προσέχει το φεγγάρι;

Κοίμιζε η μάνα το παιδί μεσ' την αυλή
και γέμιζε μ' αστέρια η νύχτα τα όνειρά του
στα παραμύθια του κερδίζαν οι καλοί
κι ο πόλεμος παιχνίδι μέσ' τη γειτονιά του.

Μ' άκου, σωπάσαν τα πουλιά
στέκουν βουβά σα νεοσύλλεκτοι φαντάροι
τώρα που πια, κεραίες γίναν τα κλαδιά
με τόσα φώτα, ποιός προσέχει το φεγγάρι;