Πιάνω με την άκρη του ματιού
ψεύτικα χαμόγελα παντού,
θέατρο μεγάλο η ζωή
άγρια και ήμερα μαζί.

Πέφτω κάθε νύχτα στη φωτιά
για να βγάλω φως απ’ την καρδιά,
τίποτα πιο σίγουρο δεν έχω
ούτε τη δική σου αγκαλιά.

Κωμωδία ζω ή δράμα
στη ζωή μου τη ρουφιάνα,
ψέμα, αλήθεια ένα πράγμα,
που με γέννησες ρε μάνα.
Κωμωδία ζω ή δράμα
στη ζωή μου τη ρουφιάνα,
απ’ το πρώτο μου το κλάμα
ως το τελευταίο μάνα.

Πιάνω με την άκρη του ματιού
πρόσωπα με κρίσεις πανικού
επικοινωνία πουθενά
σύνδεση με τα’ όνειρο καμιά.

Ρίχνω την ψυχή μου τη βαθιά
μέσα στα νερά τα πιο ρηχά
τον εγωισμό μου τραυματίζω
είπαμε δεν γίνομαι καλά.


Κωμωδία ζω ή δράμα
στη ζωή μου τη ρουφιάνα,
ψέμα, αλήθεια ένα πράγμα,
που με γέννησες ρε μάνα.
Κωμωδία ζω ή δράμα
στη ζωή μου τη ρουφιάνα,
απ’ το πρώτο μου το κλάμα
ως το τελευταίο μάνα.