Εμφανίστηκε στον ύπνο μου κουβαλώντας την ταφόπλακά του.
Πάνω της είχε χαράξει την επιγραφή "Και τώρα μπορείτε να με κάνετε
ποίημα.

Ένας από τους βασικότερους λόγους που γράφονται ποιήματα
είναι για να μας κουφάνουν
να μην ακούμε τη βαβούρα που έρχεται απ’ έξω
μπας κι ακούσουμε τη μουσική που έρχεται από μέσα.

Γεννήθηκα πρώτη φορά στην Αθήνα το 1957.
Από τότε έχω κάνει πολλές προσπάθειες να ξαναγεννηθώ οπουδήποτε
με αμφίβολη επιτυχία.

Ενώ ο καστανάς ψένει κάστανα
ο Σατανάς
με λοξοκοιτάζει.

Βγάζω καμιά φορά έξω το θυμό μου
για κατούρημα
να μην κατουράει εμένα.

Αυτός που είπε ότι τα ποιήματα δεν πρέπει να `χουν λέξεις για χρώματα
ήτανε λάθος
όχι γιατί χρησιμοποίησε τη λέξη χρώματα ενώ μιλούσε για ποίηση
αλλά γιατί χρησιμοποίησε τη λέξη πρέπει
(Παρ’ όλα αυτά ήταν σπουδαίος ποιητής ο Γκόντφριντ Μπεν... αν και λίγο φασίστας)

Το έγκλημα που συντελείται είναι διαρκές αλλά ανεξιχνίαστο.
Ο δολοφόνος αν και πανταχού παρών παραμένει ασύλληπτος
από το νου ανθρώπου

Δε θέλουμε μπασίστα δε θέλουμε κιθαρίστα,
ντράμμερ ψάχνουμε
αλλά οι ντράμμερς έχουν όλοι πεθάνει.