Μια Κυριακή χαράματα με πήρανε τα κλάματα
για όσα ονειρεύτηκα και πήγανε χαμένα.
Τα σ’ αγαπώ σου σκέφτηκα, τα λόγια σου τα ψεύτικα
τότε που μου ψιθύριζες δε ζω χωρίς εσένα.

Το μεγαλύτερο μου λάθος
δεν είναι που `μαι πάλι λιώμα,
ούτε που σ’ άφησα να φύγεις
είναι που σ’ αγαπώ ακόμα.

Το μεγαλύτερο μου λάθος
το πιο μεγάλο κι από σένα,
είναι το άρρωστο μυαλό μου
που σε ζητάει απελπισμένα.

Μια Κυριακή χαράματα με πήρανε τα κλάματα
που πήρες την απόφαση να φύγεις από μένα.
Τα σ’ αγαπώ σου σκέφτηκα, τα λόγια σου τα ψεύτικα
τότε που μου ψιθύριζες δε ζω χωρίς εσένα.

Το μεγαλύτερο μου λάθος
δεν είναι που `μαι πάλι λιώμα,
ούτε που σ’ άφησα να φύγεις
είναι που σ’ αγαπώ ακόμα.

Το μεγαλύτερο μου λάθος
το πιο μεγάλο κι από σένα,
είναι το άρρωστο μυαλό μου
που σε ζητάει απελπισμένα.