Ο Φλέμινγκ μούχλιασε στα σύνορα
Σύξυλος στην απόγνωσή του καταφαγώθηκε
απ´ τα μυρμήγκια
Ώσπου έφτασε γυμνός
Χωρίς φύλλο συκής ή άλλο συντηρητικό
Ερήμην δικαζόμενος από εκποιημένους

Ούτε ένα πόδι έφτιαξε μ´ όλα αυτά τα δάση
Σχοινοτενείς, σχιζοφρενείς και ξυλοπόδαροι
Βουνά χορταριασμένα κνήμες

Δεν έχει ισχίο να πιαστεί το θαύμα

Άλλοι πηγαίνουν στο φεγγάρι
Άλλοι σ´ αυτό απ´ την ανάποδη

Κι εσύ μου τσαμπουνάς ανάπαιστους.

Αρκεί για απόψε η θυσία
Μετά τα τόσα ποιήματα,
τις τόσες ονειρώξεις
Έχουν εκπληρωθεί τα όνειρα
της ένδοξης γενιάς σου

Πέσε να κοιμηθείς

Κλείσε τις πόρτες, τα παράθυρα
Μήπως κανένα χέρι αποκομμένο απ´ το σώμα
Δεσμέψει τα οράματα αθανασίας
Και ακούσεις τον ήχο του νερού
να κάνει μπαμ και μπουμ και τέλος

Ίσως αύριο η θάλασσα Να ´ναι δεμένη
στη βάση του κάλυκα
Και να την πίνεις κολυμπώντας
σε κρόταφο.

Φλεγμονές να γεμίζει η προσωδία το καλάθι. Η προσωδία των Ομήρων κάθε γένους και ηλικίας. Ηλικίας Υπερκείμενων και υποκείμενων. Υποκείμενοι βάλλοντες και καταβάλλοντες. Καταβάλλοντες κι εν τέλει καταβαλλόμενοι. Καταβαλλόμενοι με ψίχουλα στις χούφτες. Στις χούφτες που γράφουν μονογράμματα. Μονόγραμμα χαλκομανία να μη σηκώσουμε ποτέ κεφάλι. Στην πέτρα πνιγμένοι εσαεί. Εσαεί τα ποιήματα φιδάκια, ουρές που πάντα οι κοιμωμένοι υποψιάζονται. Οι κοιμωμένοι που βουλιάζουνε στη λάσπη, στη λάσπη που στο βάθος προχωρά. Στο βάθος όπως η σκουριά στο αμόνι, καμώνοντας τον κύκλο. Τον κύκλο της φαυλότητας από φτιασίδια και σκευάσματα ειδικών. Των ειδικών που πάντα εντοιχίζονται σε μήτρες. Στις μήτρες των εξειδικεύσεων κι εσύ στα τάρταρα πεσμένος. Πεσμένος σε οριζόντιες διατομές. Διατομές, πατέντες και πατώμενοι, με τόσες αμοιβάδες στο κορμί σου. Κορμί με έναν μαστό να διογκώνεται, να διογκώνεται σε ομηρικές με τα σκουλίκια μάχες. Μπρούμητα γράφονται τα ποιήματα. Να μη σηκώσεις το κεφάλι πέτρα. Ποίηση παραποίηση εκποίηση. Κάποτε θα γεννήσεις αποποίηση. Για να γεμίσει το καλάθι η παρωδία. Αυτοί θα πουν πως ήταν περιποίηση.

Μέχρι να εκβάλλεις υπό πίεση, το άναρθρο υγρό φωνήεν.