Γιαγιά, φύγαν πέντε χρόνια
έλα, μέσ’ από τα χιόνια
σίγουρα δεν το `χεις ξεχάσει
να γελάς, κι ας μη μιλάς
Γιαγιά, έχουμε να πούμε
πολλά όσοι ψευτοζούμε
ξέρω, με προσέχεις
μα όταν σε καλώ, είναι
το τηλέφωνο νεκρό
Γιαγιά, δε θα το πιστέψεις
έξοχα πως κάνω το ψητό
κι αν με τρων’ οι σκέψεις, αντέχω
πιο πολύ στο γαργαλητό
Γιαγιά, ούτε με τρομάζει
πια η μασέλα στο ποτήρι
ούτε θα ζητήσω ξανά παλιοχατίρι
Γιαγιά, θέλω να μου πεις
χίλιες φορές τις ίδιες ιστορίες
ψέματα πως βαριόμουνα μικρή
τώρα θα σε διακόπτω για απορίες
Γιαγιά, ξένα ζαχαρωτά φιρίκια
άχρηστα χαλίκια στο τραπέζι
τα δώρα καμιά σημασία
ζητώ παρουσία
Γιαγιά, τρέξε, σ’ αναμένω
την νύχτα της πρώτης του πρώτου μηνός
έλα, γιατί βιαστικά μεγαλώνω
δεν είμ’ εγγονή κανενός