Ψάχνεις να βρεις την παλιά σου εικόνα,

το χαμόγελο που φώτιζε το λευκό σου πρόσωπο,

τη δύναμη που δε θα τερματίσει το πέρασμά σου.

Κλείνεις τα μάτια να μην καταλάβουν πως πονάς

μα τώρα πια το πρόσωπο αλλοιώνεται,

τα μάτια χάνουν το χρώμα της θεϊκής αγάπης,

γεμίζουνε δάκρυα κι ανθρώπινο πόνο.

Τώρα στην όψη σου

δεν αναγνωρίζω την ταυτότητά σου,

τη γλυκιά εκείνη γυναίκα

που με σήκωνε μ’ ευλάβεια ν’ ανάψω ένα κερί

και να προσευχηθώ.