Στη σκοτεινή βεράντα σκεπασμένη με ξύλινη στέγη
που στηριζόταν σε πράσινα υποστύλια
Οι στρατηγοί περίμεναν σιωπηλοί
Κι ακούστηκε η φωνή του γκιόνη
Ένας πετάχτηκε στο εσωτερικό του πράσινου σπιτιού
Όλοι φαντάστηκαν πως χτύπησε το ασύρματο τηλέφωνο
Ή κάποια σπουδαία ιδέα στο μυαλό του
σχετικά με τα στρατεύματα που δίναν μάχη
πίσω απ'το βουνό
Ο στρατηγός επέστρεψε μ’ ένα φλυτζάνι καφέ.
Το τοπίο έμοιαζε Άπω Ανατολή
Περίχωρα της Οσάκα
Καθώς οι ανθισμένες αμυγδαλιές που ήταν στην είσοδο
Κι ένας στρατηγός νόμισε πως είδε να `ρχεται τρέχοντας
απ’ τη μεριά του βουνού
Με καινούριο φόρεμα λευκό ή μπεζ πραλίνας
η κόρη του διευθυντού οικοτροφείου
Φαίνεται όμως πως κι άλλοι στρατηγοί είχαν οράματα
Γιατί αδιαφορούσαν για τη μάχη
Πετρωμένοι κοιτάζοντας το Βουνό και το λαμπρό ηλιοβασίλεμα.