Κάτω απ’ τα δάχτυλά μου
χώμα και λάσπη.

Ένας φόβος δερμάτινος.
Να τα κόψω τα δάχτυλα,
τα χέρια ολόκληρα καλύτερα.
Μη γδέρνουν σάρκες,
μην αγγίζουν.

Θ’ αγγίζω με το βλέμμα,
θα χαϊδεύω με τα βλέφαρα
κι όταν σε λατρεύω
θα σε πνίγω
στις κατάμαυρες λίμνες μου.

Κάτω απ’ τα μάτια μου
ένα καταφύγιο πνιγμένων ψυχών
-εραστές αδιάβροχοι λατρείας-
παρ’ ολίγο δικοί μου.