Ναι του κήπου μου

η φλαμουριά ολάνθιστη!

Που κάθε τόσο αναπνέει,

στην εκπνοή το χνώτο της,

αρώματα σκορπά

στη γειτονιά στην κάμαρη,

στο προσκεφάλι!

Να ήταν οι βροχές οι φετεινές

το μικροκλίμα της αυλής μου

που θέριεψε και φύλλωσε!

και στο ψιθύρισμα του ανέμου

τα φύλλα της σου γνέφουν

σου γυρνούν την πλάτη

Εναλλαγή συναισθημάτων

Κι είναι σα να αναβοσβήνουν

φωτάκια, μικρές προκλήσεις

Σα να σού κλείνουν το μάτι

Σα να σού δίνουν υποσχέσεις…

Ματσάκια έκανα με τους ναθούς!

Αφέψημα,

για χειμωνιάτικους καιρούς,

που θά `ρθουν.

Τα αρώματα δε διαρκούν,

για πάντα

Κι εσύ μου τα έδωσες όλα!

Καλή μου

Φλ-amour-γειά!