Τα πόδια σου αφήσαν το περβάζι
είσαι μετέωρος σαν το φεγγάρι
το βλέμμα σου καρφώνεται στο έδαφος
που πλησιάζει λυτρωτικά απειλητικό

Δυο δευτερόλεπτα σου μείναν
ν’ αναπνεύσεις το οξυγόνο μιας στερνής αυγής
δυο δευτερόλεπτα που μοιάζουν σαν αιώνας
και η ζωή σου όλη από τα μάτια σου περνά

Ο χρόνος πια σταμάτησε για σένα
κι η ιστορία ξανά απ’ την αρχή

Το πρώτο φως της ώρας που γεννιόσουν
κάποια πράγματα που είχαν ξεχαστεί

Δυο δευτερόλεπτα σου μείναν
ν’ αναπνεύσεις το οξυγόνο μιας στερνής αυγής
δυο δευτερόλεπτα που μοιάζουν σαν αιώνας
και η ζωή σου όλη από τα μάτια σου περνά

Σαν ένα σήριαλ είδες την ζωή σου
σιγά σιγά από μπροστά σου να περνά
μα τώρα όμως ακούμπησες στο χώμα
κι αν μετάνιωσες πια είναι αργά

Ο πόνος φεύγει αργά από το σώμα
κι εσύ μετράς τις αναπνοές
η τελευταία εικόνα της ζωής σου
είναι το αίμα σου που σιγά σιγά κυλά

Δυο δευτερόλεπτα σου μείναν
ν’ αναπνεύσεις το οξυγόνο μιας στερνής αυγής
δυο δευτερόλεπτα που μοιάζουν σαν αιώνας
και η ζωή σου όλη από τα μάτια σου περνά...