Νερό τόσο διάφανο, που από μέσα του
διαβάζεις βιβλίο
Νερό με τόση άνωση
να επιπλέεις με τον αγκώνα
Ξαπλώνω επάνω του όπως
η Κόκκινη Οδαλίσκη του Ματίς.
Το νερό ήταν το αλλόκοτο μου άνθος.
Πρέπει να φαντάζεται κανείς μια γυναίκα
δίχως χιτώνα ή φουλάρι
σ’ ένα ανάκλιντρο βαθύ σαν τάφο...