Ίσως να φταίει που δε σκέφτηκα ποτέ
έστω και λίγο τον εαυτό µου.
Ίσως που έκλεινα τ’ αυτιά στη λογική
να’ ναι το σφάλμα το δικό µου.

Τα τόσα όνειρα που κάναμε μαζί
έκαψες μέσα σε µια νύχτα.
Έφυγες έτσι ξαφνικά, τόσο απλά,
πετώντας µου µια καληνύχτα.

Ίσως να φταίει που όταν λέω σ’ αγαπώ
το λέω μέσα απ’ την καρδιά µου.
Μα εσύ δεν ήσουνα εκεί
πραγματικά να νιώσεις λίγο τη φωτιά μου.

Ίσως να φταίει που από τότε
η φωνή σου µε κυκλώνει κάθε νύχτα
Έφυγες έτσι ξαφνικά, τόσο απλά,
πετώντας µου µια καληνύχτα.

Ίσως δεν ξέρεις τι θα πει να ζεις στου πόνου τη σιωπή,
ίσως δε γνώρισες καλά της ερημιάς την παγωνιά.
Ίσως για σένα ο χωρισμός δεν είναι θάνατος αργός,
εσύ δεν νιώθεις ενοχές αφήνεις πίσω σου το χτες.
Ίσως δεν ξέρεις τι θα πει
μισή καρδιά, μισή ζωή, ίσως δεν ξέρεις.

Ίσως να φταίει η τρελή µου η καρδιά
που όλα τα λάθη σου ξεχνούσε.
Πάντα σε κάθε μαχαιριά σου
έτσι απλά σε συγχωρούσε.
Πάνε βδομάδες που συνέχεια
μου στοιχειώνει το μυαλό µου εκείνη η νύχτα.
Έφυγες έτσι ξαφνικά, όσο απλά,
πετώντας µου µια καληνύχτα

Ίσως δεν ξέρεις τι θα πει να ζεις στου πόνου τη σιωπή,
ίσως δε γνώρισες καλά της ερημιάς την παγωνιά.
Ίσως για σένα ο χωρισμός δεν είναι θάνατος αργός,
εσύ δεν νιώθεις ενοχές αφήνεις πίσω σου το χτες.
Ίσως δεν ξέρεις τι θα πει
μισή καρδιά, μισή ζωή, ίσως δεν ξέρεις.
Δεν ξέρεις.