Πες πως δεν μ’ αγάπησες ποτέ,
πως, μέσ’ στα μάτια μου, βλέπεις μόνο βροχές,
δες πώς χωρίζουν οι ζωές,
πως φεύγεις κι έρχεσαι, λες κι ανήκω ήδη στο χθες.

Παράμ, παράμ, παράμ,
οι πράξεις μιλούν, παράμ, παράμ,
μ’ εμένα γελούν παράμ, παράμ
κι εγώ τραγουδώ, παράμ, παράμ,
κρατάω τον ρυθμό, παράμ, παράμ,
δε θέλω να δω, παράμ, παράμ,
τη λάθος στιγμή, παράμ, παράμ,
κρατάω το κερί, παράμ, παράμ
και σ’ ακολουθώ.

Πως, πως δε με πίστεψες ποτέ,
πως, όσα ένιωσα ήταν ανάγκες παλιές,
πες, πες μου κάτι αληθινό,
πως, στο δειλό μας χορό, η δυνατή είμαι εγώ.

Παράμ, παράμ, παράμ,
οι πράξεις μιλούν, παράμ, παράμ,
μ’ εμένα γελούν παράμ, παράμ
κι εγώ τραγουδώ, παράμ, παράμ,
κρατάω τον ρυθμό, παράμ, παράμ,
δε θέλω να δω, παράμ, παράμ,
τη λάθος στιγμή, παράμ, παράμ,
κρατάω το κερί, παράμ, παράμ
και σ’ ακολουθώ.

Και σ’ ακολουθώ…