Tο "Τετράφυλλο Δάκρυ" είναι το πιο μοσκοβολιστό πικρολούλουδο του Σύμπαντος.
...Eίναι αμάραντο και μαύρο σαν τη νύχτα...Aνθεί στις άκρες των ματιών των ονειροπόλων, των ευαίσθητων, των ξεχωριστών ανθρώπων...Για τέτοιους ανθρώπους γράφτηκαν τα τραγούδια ετούτου του δίσκου...Για ανθρώπους που τους έζησα από κοντά στα Γιάννενα: για αληθινούς ανθρώπους...

ΤΟ ΤΕΤΡΑΦΥΛΛΟ ΔΑΚΡΥ
Απ’ όλα τα λουλούδια, μάνα, που `χες με κόπο φυτεμένα,
είχες φυτέψει κι ένα μαύρο, τη νύχτα που `κανες εμένα:
το τετράφυλλο δάκρυ, στου ματιού μου την άκρη,
το ποτίζω συχνά,
τ’ αγαπώ, μ’ αγαπά!

Γιατί, κάμποσοι, μάνα, είμαστε "άλλα" παιδιά,
τρελαμένα, μοιραία και μελαγχολικά,
μια στο τόσο γελάμε
και δακρύζουμε συχνά!

Σαράντα χρόνια ευωδιάζει, στης ερημιάς του το αγιάζι,
του δίνω θάρρος σαν νυχτώνει, μου δίνει θάρρος σαν χαράζει,
το τετράφυλλο δάκρυ, στου ματιού μου την άκρη,
το ποτίζω συχνά,
τ’ αγαπώ, μ’ αγαπά!

Γιατί, κάμποσοι, μάνα, είμαστε "άλλα" παιδιά,
τρελαμένα, μοιραία και μελαγχολικά,
μια στο τόσο γελάμε
και δακρύζουμε συχνά!