Ήταν στιγμές που ήθελα τόσο να σε δω
ήταν στιγμές που είχα ξεμείνει από αγάπη
που μου θυμίζανε όσα ήθελα να ζω
που τριγυρίζαν στης ψυχής το μονοπάτι
Ήταν στιγμές που βασανίζαν το μυαλό
ήταν στιγμές που σε ζητούσ’ απελπισμένα
που δεν μπορούσα να ξεχάσω ούτε λεπτό
μ’ ακολουθούσαν στη ζωή σα στοιχειωμένα

Κάποιες στιγμές δε σε χωράει ο ουρανός
κι ο πόνος δε σου φεύγει από τα στήθια
έχει νυχτώσει κι ο ήλιος μοιάζει μακρινός
έπαψες όμως να ακούς τα παραμύθια

Ήταν στιγμές που μου τελείωναν τα όνειρα
που σε έψαχνα στης μνήμης τα συρτάρια
τόσο αβάσταχτα που έφτανα στα όρια
δίχως ελπίδα στου μυαλού μου τα σκοτάδια

Ήταν στιγμές που βασανίζαν το μυαλό
ήταν στιγμές που σε ζητούσ’ απελπισμένα
που δεν μπορούσα να ξεχάσω ούτε λεπτό
μ’ ακολουθούσαν στη ζωή σα στοιχειωμένα

Κάποιες στιγμές δε σε χωράει ο ουρανός
κι ο πόνος δε σου φεύγει από τα στήθια
έχει νυχτώσει κι ο ήλιος μοιάζει μακρινός
έπαψες όμως να ακούς τα παραμύθια