Γκρεμισμένες ενότητες σχηματίζουν ένα όλον. Το βλέμμα σου
που αντικρίζει την πόλη καθώς φέγγει μες στο σκοτάδι.
Ένα μπουκάλι μισάνοιχτο στο κλειστό παράθυρο,
το τρόλεϊ περνάει σταθερά και με οικονομία. Λέξεις που ξεφεύγουν
στη στροφή

πολλά χιλιόμετρα που δεν συνηγορούν σε καμιά ταύτιση.
Αναρωτιέμαι για την ηχώ που μπορεί να έχει ένας θάλαμος,
τη δύναμη του ανέμου όταν περνάει από ξερά στάχυα.
Μοιάζει να βρίσκομαι σε έναν κόσμο μακριά, όμως είμαι κοντά.
Περνώντας τα φανάρια γνωρίζω πως οι εποχές προχωράνε,
τις εγκοπές που

κρύβει η μέρα. Αναζητώ τον ρυθμό των βιβλίων και παρατηρώ
το ατένισμα του δέντρου, διασχίζω την ακολουθία που υπαγορεύει
η υπομονή.

Ένα πουλί βγαίνει στο φως αφήνοντας ένα ψηλό κλαδί.