Καθώς έψαχνα στα χαρτιά μου
Βρήκα το επισκεπτήριό της
Μικρά γράμματα στη μια πλευρά
Μπίλη Βέμη το όνομά της
Στην πίσω πλευρά
Και στη μέση ένα κείμενο
«Είναι τα ποιήματά σας
Πολύ συγκινητικά και μου αρέσουν
Να ’στε καλά και να γράφετε»
Θυμήθηκα εκείνο το κορίτσι
Μια μέρα με διαδηλώσεις
Γυαλιά με χοντρό σκελετό
Γκρι φουστάνι και μπλουζίτσα
«Αυτό το χώμα είναι δικό τους
Και δικό μας» φώναζαν
Οι διαδηλωτές
Την στιγμή που άρχιζε
Μια βροχούλα του φθινοπώρου

«Κοίτα να δεις το χώμα θα γίνει λάσπη»
Μου είπες και χαμογέλασες
«Μπίλη, Βασιλική να υποθέσω,
Τώρα που σου γράφω η βροχή αγκαλιάζει το σπίτι
Εσύ κολυμπάς στο θαμπό φως του απογέματος
Και το χώμα κρατάς
Πριν γίνει λάσπη
Μπίλη, το φως λιγόστεψε»