Ήρθε καράβι από το πέλαγο και πήρες
λίγο καπνό και δυο φιλιά μες τη βροχή
εσύ απ' το Στρόμπολι θα βλέπεις τους κρατήρες
κι εδώ τη νύχτα θα φεγγίζουν αναπτήρες
όταν τους νάνους σου θ' ακούμε απ' την αρχή

Τώρα μιλάς με τους αθάνατους και βγαίνεις
με μια υπόκλιση στου κόσμου τη σκηνή
πες μου ποιο ποίημα κοιτάς και δε χορταίνεις
πόσα χειρόγραφα κρατάς και που πηγαίνεις
κι είναι η θέση σου στο πιάνο αδειανή

Είδα τον Κόλια να φιλά το μέτωπο σου
να σε φιλεύει παξιμάδια και ρακή
λες και το έβαλες γινάτι και σκοπό σου
φεύγεις και παίζεις με δεμένο τον καρπό σου
πριν ξημερώσει η τελευταία Κυριακή