Με φωνή στη διαπασών είμαι δω κι είμαι απών
καταργώ ότι πονά, κάθε πριν που δε γυρνά
Μη μιλάς, ρίχνει χιόνι, η καρδιά δε σηκώνει
παραμύθια και άλλες πληγές

Με φωνή στη διαπασών είμαι δω κι είμαι απών
αχ ζωή πόσο με καις κι ας κερνάς αστροφεγγιές
Μην ακούς το φεγγάρι, πήγαινε με βαρδάρη
στου Βοσπόρου τα μαύρα νερά

Στα παλιά, στα παλιά μου τα μάτια
αγκαλιές, δειλινά και παλάτια
γιατί ψεύτρα ζωή μ’ έχεις κάνει κομμάτια
στα παλιά μου τα χέρια
Όλα τα σ’ αγαπώ και τ’ αστέρια
γιατί ήσουν ζωή, μα κρατούσες μαχαίρια

Αν σου πω σε όλα ναι, το μετά θα πει ποτέ
ότι και να μου δοθεί, ακριβά θα πληρωθεί
Με τροχιά άλλη σμίγω και μετρά τόσο λίγο
ότι μ’ έχει πληγώσει πολύ

Αν σου πω σε όλα ναι, το μετά θα πει ποτέ
δε ρωτώ ούτε ζητώ, πάνω απ’ τα λίγα πετώ
Από μια χαραμάδα, στο μηδέν στον Καιάδα
σαν πεντάδραχμο τώρα κυλώ