Νάτο, σου ’χω ολοκαίνουριο μαντάτο
Αυτά που μου πουλάς τα γράφω
Στ’ αρχεία και το δίσκο το σκληρό

Πάρτα, φάτσες και σόου και βαρβάτα παλικαράκια
Και σταμάτα σαν τον ηλίθιο να τους ακούς
Γιατί στο τέλος θα γίνεις σαν τα μούτρα τους

Δεν μπορώ, δεν μπορώ να ησυχάσω
Σύμπαν θέλω ν’ αλλάξω, πλανήτη κι ουρανό
Δεν μπορώ, δεν μπορώ κι όλα μου φταίνε
‘’Την τύχη μου’’ που λένε…
Πως ξέμεινα εδώ;

Φίλε, δεν έχω τίποτ’ άλλο φίλε
Μόνο εσένα που μ’ άκούς
Και να τους χέσω τους μικροαστούς

Μάτια, μάτια να έχουμε στην πλάτη
Γιατί κυκλοφορούνε σκάρτοι
Και ζούμε και εμείς μέσα σ’ αυτούς
Γιατί στο τέλος θα γίνεις σαν τα μούτρα τους

Δεν μπορώ, δεν μπορώ να ησυχάσω
Σύμπαν θέλω ν’ αλλάξω, πλανήτη κι ουρανό
Δεν μπορώ, δεν μπορώ κι όλα μου φταίνε
‘’Την τύχη μου’’ που λένε…
Πως ξέμεινα εδώ;