Νάνι τοῦ ρήγα τὸ παιδί,
νάνι το τὸ παιδί μου,
νάνι τοῦ ρήγα τὸ παιδί,
τοῦ βασιλιὰ τ’ ἀγγόνι,
τοῦ διάκου τὸ βαφτιστικό,
̓ποὺ μεσ’ ἀπὸ τὴν Πόλη.
Μάνα, μάνα, ̓ποὺ νὰ γενῇ,
μάνα το τὸ μωρό μου,
Μάνα, μάνα, ̓ποὺ νὰ γενῇ,
μακρὺ σὰν τὸ Μαντάλη,
φαμιλιωμένος κι ̓ ἄρκοντας,
σὰν τὸν Χατζηπαλάση,
ποὔχε καράβι στὰ σκαριά,
καὶ νύφη στὸ καντούνι,
κι ̓ ἔφτιαξε καὶ στὴν Παναγιὰ
καινούργιο μοναστήρι.
Μάνα τὸν ἔκραξεν ἀγδὸς
καὶ τὸν ἐγέννα πάπια,
καὶ τὸν ἐκοιλιοπόνησε
μιὰ πέρδικα στ’ ἁλώνια,
μιὰ περιστέρα στοὺς φραμμοὺς
καὶ στ’ ἄσπρα τὰ σιντόνια.