Γεννήθηκα
κάτω απ'το φως του φεγγαριού.
Σε μια στιγμή
που τα άστρα σβήσαν την αυγή.

Ταξίδεψα
στα σύννεφα του ουρανού.
Με το φτερό
στην μπόρα και στον κεραυνό.

Κι είδα φωτιές
να καίνε μέσα στις ψυχές.
Για τις χαρές
που γίναν στάχτη μες στο χθες.

Σαν προσευχές
σαν προσευχές τις Κυριακές.
Που χάθηκαν
μέσα σε γκρίζες φυλακές.

Ξημέρωσε
του ήλιου φάνηκε το φως.
Κι ήρθε ο καιρός
να πάρω πλοίο μοναχός.

Για τα νησιά
για τα νησιά της μοναξιάς.
Δίχως μιλιά
κι ούτε ένα αστέρι συντροφιά...