Ξύπνησα στο ξέφωτο,
γιατί ανακάλυψα τις νύχτες της σιωπής.
Γνώρισα το άγνωστο,
σ ΄ένα λαβύρινθο ατέρμονης φυγής.

Πίστεψα στο ανέφικτο,
ήτανε τέκνο της νεανικής μου ορμής.
Σμίλεψα το ένστικτο,
τον φόβο, της έσχατης στιγμής.

Μη μου ζητάς να εξηγήσω το ανεξήγητο.
Μη με ρωτάς γιατί ποτίζω τα αγκάθια.
Είναι της φύσης δώρο ανεκτίμητο.
Είναι η αξία του 24 καράτια.

Μέθυσα, ξαγρύπνησα,
ένα τραγούδι ήταν μέσα στο μπουκάλι.
Χάθηκα, αφέθηκα,
ο στίχος έλεγε, η αγάπη είναι ζάλη.

Μη μου ζητάς να εξηγήσω το ανεξήγητο.
Μη με ρωτάς γιατί ποτίζω και τα αγκάθια.
Είναι της φύσης δώρο ανεκτίμητο.
Είναι η αξία του 24 καράτια.