Κάνω να βγω στον δρόμο μα γύρω μου φωτιά
Θεό ρωτάω μόνο ποιος με κυνηγά.
Κοιτάω απ’ το μπαλκόνι την στάχτη σαν βροχή
όλοι μαζί και μόνοι γυρνάμε στην αρχή,
στεκόμαστε βουβοί, καμένη Γη.

Ο ουρανός μαυρίζει, κείτονται τα πουλιά
πόνος με πλημμυρίζει, τι με κυνηγά.
Σε ματωμένο χιόνι, σε πυρωμένη Γη
όλοι μαζί και μόνοι γυρνάμε στην αρχή
στεκόμαστε βουβοί, καμένη Γη.

Τα δένδρα θα αγκαλιάσω, το γκρίζο τους κουφάρι
μέσα μου θα το θάψω, η λήθη μη με πάρει.
Κοιτάν απ’ το μπαλκόνι πατρίδες και Θεοί
αγαπημένοι δρόμοι, γυρνάμε σαν τρελοί
στεκόμαστε βουβοί, καμένη Γη.