Στου πολέμου το κατάρτι,
φλόγα και ψυχή τ’ αντάρτη,
με παντιέρα το σταυρό, το φως πυξίδα,
πολεμώντας για μια ελεύθερη πατρίδα …

Στου πολέμου το κατάρτι,
στις είκοσι πέντε Μάρτη,
του ενδόξου αγώνα, του είκοσι ένα,
‘γραψαν οι Έλληνες τη λευτεριά με αίμα …

Στου πολέμου το κατάρτι,
με τα σύνεργα του εργάτη,
δίχως πύρινα σπαθιά, χωρίς σκουτάρια,
αποτάξαν’ την σκλαβιά τα παλικάρια …

Στου πολέμου το κατάρτι,
τώρα είκοσι πέντε Μάρτη,
φιμωμένη μας κρατάνε την ελπίδα,
ν’ αρνηθούμε φως, θρησκεία και πατρίδα …

Στου πολέμου το κατάρτι,
νεοταξιτές φευγάτοι,
μάσκες βάλανε και πρόστιμα στο δρόμο,
μας στερούνε το νερό και τ’ οξυγόνο …

Στου πολέμου το κατάρτι,
τοκογλύφοι πια φορτσάτοι,
ξεπουλούν συλλήβδην κι αφειδώς αράδα
τ’ άγια χώματα απ’ τη δοξασμένη Ελλάδα …

Στου πολέμου το κατάρτι,
κάμε παναγιά μου να ‘ρθει
η γενιά του στρατηγού Κολοκοτρώνη
που το σίδερο λυγίζει και τ’ αμόνι …

Στου πολέμου το κατάρτι,
άνθη η πίστη διαφυλάττει
για ν’ αγιάσει η λευτεριά, πνοή να πάρει
μ’ επανάσταση και του σταυρού τη χάρη …