Σου γράφει μια πικραμένη κι ολομόναχη καρδιά
τόσο απογοητευμένη απ’ των ανδρών την απονιά,
που δεν τους πλησιάζει πια.

Αϊ-Βασίλη, μου ψήσανε το ψάρι στα χείλη,
Αϊ-Βασίλη κατάντησα καλόγρια κι εγώ
και μη μ’ αφήσεις μόνη μου και φέτο
μα κάνε μου έναν άντρα πακέτο
και ρίξτο μου απ’ το φωταγωγό.

Γιατί καμιά καρδιά ζευγαρωμένη
δεν κινδυνεύει όσο και να κλαίγεται,
σ’ αυτή την πόλη την καταραμένη
η μοναξιά είναι που δεν αντέχεται.

Αϊ-Βασίλη, μου ψήσανε το ψάρι στα χείλη,
Αϊ-Βασίλη ποτέ με άντρα δεν θα ξαναβγώ
και μια κρεμμύδα κρέμασα για γούρι
αχ, κάνε μου έναν άντρα μασούρι
και ρίξτο μου απ’ το φωταγωγό.

Γιατί καμιά καρδιά ζευγαρωμένη
δεν κινδυνεύει όσο και να κλαίγεται,
σ’ αυτή την πόλη την καταραμένη
η μοναξιά είναι που δεν αντέχεται.