Γεννημένος μια Δευτέρα σε μια φτωχογειτονιά
τον φόβο δε τον είχε μάθει πάντα πρώτος στον καβγά.
Με καρδιά από χρυσάφι και περίσσια λεβεντιά
στο μεροκάματο τον ρίξανε από πιτσιρικά.

Τώρα χρόνια είναι ο χαμένος στο παιχνίδι της ζωής
είναι ένα τίμιο κορόιδο, ένας βιοπαλαιστής.
Με μια υστερικιά γυναίκα, λυσσασμένη πεθερά
κι ένα γιό χαραμοφάη να του τρώει τα λεφτά.

Μόνο στα όνειρά του δραπετεύει
και από το σώμα του ξεφεύγει
και τα πιο όμορφα κορίτσια του κρατάνε συντροφιά
τριγυρισμένος από φίλους όπως έκανε παλιά.
Μεσ' στα μπαρ να τριγυρνάει μ' ένα μπουκάλι αγκαλιά
μεροδούλι, μεροφάι και ο μήνας έχει εννιά.

Τώρα όλα ένα όνειρο κακό
εφιάλτης που ‘χει φύγει μακριά από ‘δω.
Κι η γυναίκα του ουρλιάζει ξυπνητήρι που χτυπά
σήκω βλάκα πήγε έξι θα αργήσεις στη δουλειά.

Περιμένοντας στη στάση για να πάει στη δουλειά
το μυαλό του ταξιδεύει κι ο οδηγός τον προσπερνά.
Βλέπεις ο φίλος μας τα χάνει κι η καρδιά του σταματά
κοντοστάθηκε λιγάκι μα τον δρόμο του τραβά.

Κόβει βόλτες μες στην πόλη μες στο πλήθος τριγυρνά
μα βλέπεις μάγκα η ρουτίνα είναι σύμβουλος κακιά.
Αμήχανος και σαστισμένος στη στάση κάθεται ξανά
παίρνει μια βαθιά ανάσα στη γυναίκα του γυρνά.