Μόνος πάλι εδώ.
Τώρα το σπίτι μου βουβό.
Και μια ταινία περπατά στα βήματά σου.

Κι όσο την κοιτώ,
την κάθε μέρα ξαναζώ,
από αυτές που μ’ έφερναν κάπως κοντά σου.

Χάσαμε κι οι δυο.
Εγώ που ακόμα σ’ αγαπώ
κι εσύ που αντέχεις να γυρνάς σε χάδια ξένα.

Χάσαμε κι οι δυο.
Τι να μου πεις; Τι να σου πω;
Εγώ, αγάπη μου, γεννήθηκα για σένα.

Μόνη πάλι εδώ
που όσα χρόνια σε ξεχνώ
κάτι συμβαίνει κι είμαι πάντα στην σκιά σου.

Πώς με τον καιρό
όλα τα σβήνει το μυαλό,
μα εκείνο λέει κάθε βράδυ το όνομά σου!

Χάσαμε κι οι δυο.
Εγώ που ακόμα σ’ αγαπώ
κι εσύ που αντέχεις να γυρνάς σε χάδια ξένα.

Χάσαμε κι οι δυο.
Τι να μου πεις; Τι να σου πω;
Εγώ, αγάπη μου, γεννήθηκα για σένα.

Χάσαμε κι οι δυο.
Εγώ που ακόμα σ’ αγαπώ
κι εσύ που αντέχεις να κοιτάς μακριά από μένα.

Χάσαμε κι οι δυο
κι απόψε δεν θα κοιμηθώ.
Το μαξιλάρι μου το άφησα για σένα.