Θα σου αγοράσω καινούργιο κεφάλι να το φοράς τις Κυριακές
να μη βλέπουν όλοι ελάφια και σεληνακάτους στο διάβα σου,
τον επαναστατημένο ποιητή, πρωτοξάδελφο του Μαγιακόφσκι
να μη βλέπουν πως παραλίγο να σου πάρουν το σπίτι και τα παιδιά
πως τα έχασες όλα κι έμεινες με μια πράσινη βαλίτσα στον δρόμο

αυτά και άλλα πολλά μου έλεγε καθώς περπατούσαμε από την προκυμαία
ως το παγκάκι με τα τρία κυπαρίσσια και πίσω
είχε έναν παγωμένο βοριά, μας έφερνε αρμύρα
γύρισα σπίτι κι αργά μες στο τρικυμισμένο βράδυ της έγραψα:
Δεν χρειάζομαι καινούργιο κεφάλι, χρειάζομαι μόνον εσένα.

Δεν είδα όνειρα, όλη τη νύχτα με κράτησαν ξάγρυπνο οι χτύποι του
ρολογιού και το ξύλινο ανεμόκρουστο στο μπαλκόνι.

Πρέπει να σώσω την ψυχή μου, σκεφτόμουν, άκουγα τα σκυλιά να γαβγίζουν
κι έλεγα πως έρχεσαι.

Ξημερώνει κάτι αμφίβολα ζώα -θ’ απαντήσεις;