Δεν είμαι αυτή που βλέπεις κάθε βράδυ
αυτή που λάμπει μέσα στο σκοτάδι,
αυτή που σε μεθάει μ’ ένα χάδι

Δεν είμαι αυτή που βλέπεις μοναχά
έχω ένα πόνο που κινάει βουνά.

Δεν είμαι αυτή που τραγουδάει μπροστά σου
που ξέρει και διαβάζει τα όνειρα σου
δεν είμαι μόνο η γλύκα κι η χαρά σου.

Δεν είμαι αυτή που βλέπεις μοναχά
υπάρχουν τόσα που ποθώ κρυφά.

Αχ, μίλα μου, έλα μίλα μου
πες μου πόσο μ’ αγαπάς,
πως πεθαίνεις να γυρνάς
δίπλα μου, μίλα μου.

Αχ, κράτα με, πιες και κράτα με
βρες πως κλέβουν μια καρδιά
και θα δεις που τα φιλιά μου
θα ‘ναι αληθινά.

Να ξέρεις μια ψυχή που δεν μιλάει
δεν πάει να πει πως τις πληγές ξεχνάει,
να τρέμεις τη σιωπή που δεν ξεσπάει.

Δεν είμαι αυτή που βλέπεις μοναχά
μέτρα τα λόγια μου πριν είναι αργά,
αχ, έχω ένα πόνο που κινάει βουνά.