Το ντέρτι είναι ντέρτι
και ο καημός, καημός•
κι εμένα το σεκλέτι
με δέρνει διαρκώς.
Οι λέξεις είναι λίγες
για να σου ’ξηγηθώ,
μην πεις ότι με είδες
το βράδυ στο στενό.

Ο πόνος είναι πόνος
και ο νταλκάς, νταλκάς•
για μένανε ο χρόνος
δεν έχει γιατρικά.
Το φάρμακο το ξέρω,
μα πού θε να το βρω;
Και πιο πολύ υποφέρω
που το ’χω στο μυαλό.

Το κλάμα είναι κλάμα
δεν είναι γιατρειά,
και πια κανένα θάμα
δεν γειάνει την καρδιά.
Αν δεν σε δω το βράδυ
δεν ξέρω πού θα βγει,
αχ, Παναγιά, σημάδι
στείλε του να με βρει.