Πάμε μαζί ήρθε η στιγμή γιατον αγώνα
Να βγούμε από τη φυλακή του νέου αιώνα
Πάμε μαζί ήρθε η στιγμή έξω στο δρόμο
Ρουφιάνοι φίλοι και εχθροί στον ίδιο νόμο

Μόνο μια φωνή δε φτάνει ΟΛΟΙ βράζουμε
Στο ίδιο καζάνι

Κάθε μέρα μες το άγχος η ζωή μας βουτηγμένη, προσπερνάει ξεχνάει στο σκοτάδι αργοπεθαίνει, και τι μένει; Η στιγμή δεν περιμένει, η καρδιά σου από ανεκτίμητα υλικά φτιαγμένη, δως μου το χέρι σου πάμε να τρέξουμε στο δρόμο-απέναντι απ' τη λογική και κάθε νόμο υπάρχει ακόμη χρόνος στην κλεψύδρα μας που χάνει ίσως γιατί όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι, μέσα στο ίδιο καζάνι

Εσπασα το τηλεκοντρόλ κάποιος φωνάζει
Χωρίς ειδήσεις και φουντμπώλ η μέρα αλλάζει
Η τηλεόραση μουγγή μ' ενα σεμέν ντυμένη
με τα καλώδια μαζί στη σκάλα περιμένει

Μόνο μια φωνή δε φτάνει ΟΛΟΙ βράζουμε
Στο ίδιο καζάνι

Το διαδύκτιο στο μέλλον βουτηγμένο
Ψηφιακά εκπέμπει σήματα μυαλό προγραμματισμένο
ενεργά σταματημένο κολλημένο

Αντί το χέρι σου κρατώ το μάους αναμμένο
Τέλος πια η επαφή στα αισθήματα πνιγμένο
Απέναντι από μια οθόνη μένει αποσβωλομένο

Γράφω τι νιώθω και γελάς και δε σε βλέπω
Δε σε βλέπω μα αντέχω στα PC μπροστά
Να τρέχω ,χάνω πάντα την ουσία
απ' τη ζωή που έχω

μαζί με μένανε μιλάς μ' έναν Αλέκο
απουσιάζω από τα όμορφα και τα αληθινά
το εγώ μου καταρρέει πεθαίνω διαδυκτιακά

Μόνο μια φωνή δε φτάνει ΟΛΟΙ βράζουμε
Στο ίδιο φουστάνι...
Μόνο μια φωνή δε φτάνει ΟΛΟΙ βράζουμε
Στο ίδιο καζάνι