Βρε για κοίτα τώρα πού ‘βρα θάρρος
ξάφνου λείψανε τα λόγια
κι’ ούτε πού γυρίζουν πίσω
του μαγκούφη χρόνου τα ρολόγια.

Κι’ εγώ άλλο από σένανε
δεν κατέχω ακριβότερο
στην αγάπη όμως ευτυχώς
η σιωπή βαραίνει πιότερο.

Μικρούλι όταν ήμουνα
σ’ αγαπούσα σαν μεγάλος
και στα όνειρα μου έκλαιγα
μήπως και σε πάρει άλλος.

Τώρα όμως πού μεγάλωσα
σ’ αγαπάω πάλι σαν μικρός,
έχει ή ζωή γυρίσματα
και εκπλήξεις τούτος o καιρός.

“Τα δαχτυλίδια κι αν πέσαν
απ’ τα δάχτυλά σου
μείναν τα δάχτυλα
να μαρτυρούν την
αρχοντιά σου”